Wetenschappers en onderzoekers zullen mensen vertellen dat het eten van chocolade goed
is voor hun hart, omdat het de slechte cholesterol doet dalen, het de bloedsomloop verbetert,
en omdat het de bloeddruk doet dalen.
Diëtisten zullen dit steeds betwisten. Sommige substanties, elementen en bestanddelen van
chocolade zijn zogezegd slecht voor de gezondheid. Een voorbeeld hiervan is anandamide
( neurotransmitter ), een stof die de hersenen het gevoel geeft ‘high’ te zijn - vergelijkbaar met marihuana. Een andere voorbeeld is exorfine, een soort externe morfine die zich in chocolade bevindt en problemen kan veroorzaken.
Ze geloven ook dat chocolade bio-actieve bestanddelen bevat, zoals biochemische amines,
methylxantines en cannabinoïden-achtige vetzuren. Al deze substanties kunnen mogelijk
abnormaal gedrag in de hand werken, en zelfs psychologische sensaties veroorzaken die
gelijken op verslavende middelen.
Wetenschappers wilden bewijzen dat chocolade absoluut geen gevaar is voor de
gezondheid, zolang men het in de juiste hoeveelheid eet. Hier is het argument dat ze
gebruiken tegen de denkwijze van de diëtisten. Onderzoek toont aan dat cacaopoeder,
melkchocolade en pure chocolade een hoge concentratie ‘zuurstof radicale absorptie
capaciteit’ heeft in vergelijking met eender welk and voedsel, zelfs bessen en pruimen. Deze
ZRA ( ORAC ) capaciteit meet de kracht van de antioxidanten die aanwezig zijn. Een antioxidant is een
substantie die het lichaam beschermt tegen vrije radicalen, door peroxiden en zuurstof te
produceren. Zo zijn er bijvoorbeeld bèta-caroteen, vitamine C en alfa tocoferol. Onderzoek
toont aan dat er meer dan 13.000 ZRA capaciteit waarden zitten in pure chocolade, en
ongeveer 6.700 in melkchocolade.
De reden waarom beide partijen zo heftig verwikkeld zijn in de chocoladestrijd, is omdat ze
allebei willen weten hoe ze het best de positieve en negatieve kanten van
chocolade consumptie kunnen uitleggen. Hier volgt de algemene conclusie van alle
onderzoeken, verricht door beide partijen:
Zowel wetenschappers als diëtisten zijn akkoord dat er gelijkaardige componenten zijn terug
te vinden in groenten en fruit, rode wijn, tomaten, thee - en chocolade. De component in
kwestie is een antioxidant. Hierover zijn beide partijen het eens. De conclusie zegt dat
wanneer men de juiste hoeveelheid chocolade eet, het een gunstig effect zal hebben op de
gezondheid - en een negatief effect indien men er te veel van eet.
Terwijl beide partijen nog verder discussiëren over het al dan niet positieve effect van
chocolade, kunnen we rustig (in beperkte mate) chocolade blijven eten, tot de toekomst raad
brengt, en de geleerden tot een gezamenlijk besluit komen.
is voor hun hart, omdat het de slechte cholesterol doet dalen, het de bloedsomloop verbetert,
en omdat het de bloeddruk doet dalen.
Diëtisten zullen dit steeds betwisten. Sommige substanties, elementen en bestanddelen van
chocolade zijn zogezegd slecht voor de gezondheid. Een voorbeeld hiervan is anandamide
( neurotransmitter ), een stof die de hersenen het gevoel geeft ‘high’ te zijn - vergelijkbaar met marihuana. Een andere voorbeeld is exorfine, een soort externe morfine die zich in chocolade bevindt en problemen kan veroorzaken.
Ze geloven ook dat chocolade bio-actieve bestanddelen bevat, zoals biochemische amines,
methylxantines en cannabinoïden-achtige vetzuren. Al deze substanties kunnen mogelijk
abnormaal gedrag in de hand werken, en zelfs psychologische sensaties veroorzaken die
gelijken op verslavende middelen.
Wetenschappers wilden bewijzen dat chocolade absoluut geen gevaar is voor de
gezondheid, zolang men het in de juiste hoeveelheid eet. Hier is het argument dat ze
gebruiken tegen de denkwijze van de diëtisten. Onderzoek toont aan dat cacaopoeder,
melkchocolade en pure chocolade een hoge concentratie ‘zuurstof radicale absorptie
capaciteit’ heeft in vergelijking met eender welk and voedsel, zelfs bessen en pruimen. Deze
ZRA ( ORAC ) capaciteit meet de kracht van de antioxidanten die aanwezig zijn. Een antioxidant is een
substantie die het lichaam beschermt tegen vrije radicalen, door peroxiden en zuurstof te
produceren. Zo zijn er bijvoorbeeld bèta-caroteen, vitamine C en alfa tocoferol. Onderzoek
toont aan dat er meer dan 13.000 ZRA capaciteit waarden zitten in pure chocolade, en
ongeveer 6.700 in melkchocolade.
De reden waarom beide partijen zo heftig verwikkeld zijn in de chocoladestrijd, is omdat ze
allebei willen weten hoe ze het best de positieve en negatieve kanten van
chocolade consumptie kunnen uitleggen. Hier volgt de algemene conclusie van alle
onderzoeken, verricht door beide partijen:
Zowel wetenschappers als diëtisten zijn akkoord dat er gelijkaardige componenten zijn terug
te vinden in groenten en fruit, rode wijn, tomaten, thee - en chocolade. De component in
kwestie is een antioxidant. Hierover zijn beide partijen het eens. De conclusie zegt dat
wanneer men de juiste hoeveelheid chocolade eet, het een gunstig effect zal hebben op de
gezondheid - en een negatief effect indien men er te veel van eet.
Terwijl beide partijen nog verder discussiëren over het al dan niet positieve effect van
chocolade, kunnen we rustig (in beperkte mate) chocolade blijven eten, tot de toekomst raad
brengt, en de geleerden tot een gezamenlijk besluit komen.
